Noch hult mi de Tiet.
Man - wo lang noch?
As de Appel in Blööt weer,
weer allens so anners
so anners.
Allens so anners ...
De Snaak luer in´t Blattwark
op dat Riepen vun den Appel ...
Ik heff em eten.
Mit de Lust keem de Unrast
un dat Söken,
dat wille Söken na wat,
wat sik nich mehr finnen leet.
In mien Hand:
Stingel und Kernhuus vun den Appel ...
Noch hult mi de Tiet.
